Fietsvakantie Alpe D'Huez 2006
Op zondag 28 mei werd door 6 Pelotonners, te weten Nico Berben, Jos Emonts, Koos Verheijden, Piet Kusters, John van Haeff en Frans Jacobs naar het meer dan 900 km verderop gelegen Venosc in de Franse Alpen,plusminus 10 km voorbij de voet van de Alpe d’ Huez gereden.
In hotel Au Bon Accueil werden we bij stralend weer met ca. 28 graden begroet door de eigenaars Monique en Leon. Na de dorst te hebben gelest en een pasta te hebben genuttigd op het mooie terras werden de kamers verdeeld en konden we ons installeren.
Effe pauze nemen
Op maandag stond de eerste, niet al te zware, tocht over de Col de Morte (1360 m) en de Col ‘d Ornon (1371 m) op het programma. De mooie tocht verliep voorspoedig onder een stralende hemel. Bij terugkomst in Bourg d’ Oisans werd de groep echter een beetje overmoedig. Omdat, volgens de weersvooruitzichten, het weer voor de rest van de week langzaam slechter zou worden wilde men de Alp d’ Huez “effe” meepakken. Dit werd echter, achteraf gezien, een minder goede beslissing daar het tijdens de beklimming begon te regen, hoe hoger we kwamen hoe harder het begon te gieten. Bij bocht 9 werd door de 4 overgeblevenen (Jos en John waren al vooruit gefietst) besloten af te dalen en naar het hotel terug te gaan vanwege de regen en de kou die snel kwam opzetten. Er werd nog getracht de 2 anderen telefonisch in te lichten, maar dit lukte niet. Op onze weg naar het hotel belde Jos echter zelf terug dat hij in bocht 6 stond en nog door wilde fietsen naar de top. Terug in het hotel, waar het weer beter was, zaten we net een pintje te nuttigen toen Jos belde dat ze boven waren aangekomen, drijfnat en verkleumd en verzocht ons de hotelier te vragen de sauna aan te zetten voor hen. Bij aankomst zochten de 2 dan ook snel de sauna op om weer een beetje mens te worden.
Onze tocht had een totaal van 132 km opgeleverd (voor Jos en John dus nog een 10-tal km meer) en een ervaring rijker!!!! Niet te overmoedig zijn.
Waat is dae Frans aan 't doon?
Dao zitj mich get biejein
Op dinsdag werd na de inspanning van gisteren wat “rustiger” aan gedaan. Vanaf het hotel werd door Bourg d’ Oisans gefietst en via het eerste gedeelte van de klim naar de Croix de Fer en een mooie zijweg werd Villard Reculas aan gedaan.
Waat ein oetzicht met oppe achtergrondj de klum vanne Alpe d’ Huez
Hierna volgde een klim van ca. 10 km met mooie vergezichten die naar Huez leidde, en vanaf daar werd de klim naar de Alp voltooid.
Aangezien het boven niet aangenaam was, wind en kou, werd besloten af te dalen naar La Garde en daar te pauzeren bij het restaurantje lekker in de zon, en dat beviel prima. Na de welverdiende pauze werd via een mooie bergwandweg met alweer fantastische vergezichten via Auris naar Freney gefietst. Vanaf daar werd het afdalen richting Bourg d’ Oisans naar het hotel terug. Het was een prachtige tocht over 85 km met mooie klimmen en uitzichten over het landschap. Terug in het hotel wachtte weer de pasta en een lekkere pint op het terras.
Effe posere baove oppe top vanne Alpe d’ Huez
Woensdag werd dan eindelijk de complete beklimming van de Alpe d’ Huez gedaan om zo een persoonlijke tijd vast te leggen.
Verzamelle biej de sjtartsjtreep vanne Alp
Jos in aktie puf puf
Hierbij werd ons duidelijk dat Niek niet bij te benen is bergop, maar iedereen is op zijn manier, zonder problemen boven gekomen.
Boven aangekomen bleek het daar niet pluis te zijn, wind en regen overgaand in sneeuw was geen echt warm welkom voor ons. Na kort overleg werd besloten effe te pauzeren, maar dat bleek nog niet zo eenvoudig daarboven want bijna alles was gesloten. Toen we een hotel ontdekten waar licht was bleek daar ook de Franse profploeg Francois de Jeux te bivakeren, maar dat deerde ons niet (wij zijn tenslotte bekend van het Naers Peloton), en aldoende wandelde de Naerse jongens brutaal naar binnen. Binnen was het lekker warm en hadden ze mooie rode leren fauteuils waarin wij neerploften om ons te laten verwennen. Een lekker warm drankje gaf ons weer nieuwe kracht voor voortzetting van onze etappe.
Dao zitte die Naerse Jonges
Daarna werd de afdaling weer ingezet door de groep, maar, tijdens de afdaling kreeg Frans een probleempje met zijn stuur dat ontzettend vibreerde en hij dacht dat er iets met zijn voorvork mis was. Later bleek dat hij zo zat te “razelle” van de kou dat alles trilde. Terug bij het hotel waren de lijven nog niet voldaan en werd besloten de doodlopende weg naar Berrarde af te fietsen. Waar iedereen dacht een rustig tochtje te krijgen werd ons een prachtige route met mooie, maar pittige klimmen voorgeschoteld. In een klein gehuchtje werd nogmaals gepauzeerd in een bergklimmers-cafeetje waar je de berglucht zo opsnoof.
Hierna volgde nog een stevige klim naar het einde van de wereld (ofwel de weg), waar we helaas weer moesten omkeren om dezelfde weg terug te nemen, maar het was zeker de moeite waard.
Al met al weer een prachtige fietsdag met totaal 95 km op de teller.
Det Koos van good materiaal heltj wetj men toch al
Donderdag werd besloten de Col de Croix de Fer te beklimmen. Via Bourg d’ Oisans werd de klim van de 22 km naar de top van de Croix de Fer op 2068 m aangegaan. De afwisselende klim begint licht stijgend, maar na de oversteek van een stuwdam begint al snel de echte klim. Hierbij volgen steile en minder steile stukken elkaar op met ertussen zelfs nog een afdaling gevolgd door een zéér steil stuk (dit komt omdat hier ooit de weg is weggevaagd door een aardverschuiving), Onderweg was er zelfs een kleine wegomlegging omdat er sneeuw op het wegdek lag
Waat !!!!!! sjnieeeee
Boven gekomen was een winkeltje/cafeetje, dat helaas nog dicht was, maar de eigenaresse was net bezig de zaak openingsklaar te maken. De vriendelijke dame op leeftijd bood ons nog stoelen aan voor de pauze. Boven op de top van de Croix de Fer konden we lekker in het zonnetje genieten van een geweldig uitzicht over de omgeving.
Waat ein oetzicht (Piet effe wegdinke)
Na een boterhammetje werd de afdaling weer ingezet en dat ging sneller als andersom. Bijna beneden werd nog een terrasje gepikt bij een plaatselijke gelegenheid. Omdat tijdens de afdaling, en het terrasje, schijnbaar weer energie was opgedaan werd de mooie klim via Villard Regulas naar Huez nogmaals genomen. Vanaf bocht 6 van de Alpe d’ huez werd weer afgedaald naar Bourg d’ Oisans en terug naar het hotel gefietst.
Terug bij de pasta en het pintje had iedereen een voldaan gevoel en 110 km meer op zijn teller staan.
Vrijdag Aangezien het weer dusdanig verslechterd was in de loop van de week, zodat ons rondje Marmotte geen doorgang kon vinden, werd besloten met de auto’s naar de voet van de Telegraph (St. Michel de Maurienne) te rijden en vanaf daar de Telegraph (1570 m) en de Galibier (2646 m) te beklimmen en daarna weer af te dalen naar de auto’s. De rit er naartoe werd echter een verschrikking door de wegomleggingen, wijzigingen die niet klopten en andere kwaaltjes. Toen we eindelijk in onze startplaats waren aangekomen werd besloten dat de auto’s mee zouden rijden (niemand had nog zin om dezelfde weg terug te rijden per auto). De chauffeurs zouden onderweg wisselen om zo toch iedereen te laten fietsen die dat wilde. Ondanks (of dankzij) de probleempjes tijdens de autotocht werd er stevig geklommen en was met name de klim van de Galibier een geweldige ervaring. Zeker het fietsen tussen de sneeuwmassa’s langs de weg was uniek. Bovengekomen was het steenkoud en werd snel besloten de afdaling per auto te doen. Het laatste stukje was zelfs nog niet sneeuwvrij gemaakt. Vlak voor de top werd het verkeer door een tunneltje gestuurd om de andere zijde van de berg te bereiken voor de afdaling. Terug in het hotel was iedereen het erover eens dat de autotochten in de bergen niet aanbevelenswaardig zijn. Als het enigszins mogelijk is vertrekken we voortaan per fiets vanaf het logeeradres. Deze dag stonden er slechts 35 km op de teller, maar wel louter en alleen klimkilometers.
Volges mich zeen ze aan’t stayerre!
Waat groeëte molshuip hubbe ze dao
Waat zeen ich is dae John oze Niek aan ’t duuje?
En dao kumptj Jos aangesjravelle
En dit vonje we nog in ’t archief van ’t hotel (en Koos zo grueets wie eine aap natuurlik)
De zes leden van ’t Naers Peloton reisden op zaterdag, voldaan en onvergetelijke ervaringen rijker terug naar Oos Naer.
Verslag: Koos Verheijden