Wie durfde het aan? Maar liefst 18 pelotonners, een mix van dames en heren in 2 groepen, waagden zich aan de uitdaging en wisten de 200 km te overwinnen. De ochtend begon veelbelovend, maar al snel bleek de route door de mooie binnenwegen van het bos een verraderlijke twist te hebben. Het nog natte wegdek zorgde voor maar liefst acht keer lek, waardoor elk uur wel iemand aan de kant stond om lek te melden. Van kleine steentjes in de buitenband tot klapband, niets bleef ons bespaard. 

Het werd zelfs een sport welke groep het minst lek zou rijden. Ondanks deze tegenslag brachten de eerste 90 km ons naar een prachtige pauzeplek bij Brasserie "Onder de Brug" in Kanne. Daar werden we getrakteerd op 18 x cola & koffie met gebak, een welverdiende beloning voor onze inspanningen.

Na de pauze vervolgden we onze weg en genoten van de adembenemende vergezichten in de Zuid-Limburgse heuvels. Via een omleiding kwamen we bij de koerswedstrijd "de Hel van Voerendaal", waar we hoopten Wout Joore aan te moedigen. Helaas hebben we hem niet kunnen spotten.

Na het beklimmen van enkele heuveltjes volgde wederom een pauzeplek op 150km bij de Alfa brouwerij "Bie de Bron". We genoten van een goede koolhydraat-aanvulling om vervolgens de laatste 50 km huiswaarts te volgen. Als toetje volgde nog een harde klapband. Gelukkig stond een behulpzame bewoner ons bij met een Bosch fietspompje, waardoor we weer snel op weg konden. De klapband-pelotonner was echter minder gelukkig; een wildrooster werd hem fataal en in Osen moest hij alsnog de ophaaldienst bellen.
Rondje Maas maakte de rit compleet en bracht ons uiteindelijk naar de 200km. Voor velen was dit weer een nieuwe mijlpaal die afgevinkt kon worden, een bijna Olympische prestatie om trots op te zijn.