header standaard np

Le Lavanchy 2008

Op zaterdag 31 mei vertrokken Niek Berben, Pier Silvrants, Piet Kusters, Sjaen Sijben, Frans Jacobs, Jos Emonts, John van Haeff en ikzelf, Koos Verheijden, vanuit Neer naar het Franse gehucht Le Lavanchy in de Alpen.

Le Lavanchy is een gehuchtje van Montriond dat weer vastgeplakt zit aan het meer bekende Morzine. Na een vrij voorspoedig verlopen reis van ongeveer tien uur over ruim 800 km kwamen we na enig plaatselijk zoekwerk op de eindbestemming aan. Daar werden we hartelijk verwelkomd door de familie Dekker. De twee appartementen (zespersoons en tweepersoons) waren zo aangepast dat in het kleine drie personen konden slapen (voor knecht Jos was er de keuken en de kopmannen hadden de luxe van een zeer ruime slaapkamer). In het grote appartement was ruimte voor vijf personen. De woonkamer van dit gedeelte was tevens eet- en zit- en hanggelegenheid voor het hele gezelschap. Omdat we verblijf met eten hadden geboekt en eigenaar Gerard geen dranken verzorgde - uitgezonderd de prima wijn en het tafelwater bij het eten - werd nog voor het avondeten de plaatselijke supermarkt met de toepasselijke naam Champion  aangedaan om het nodige knabbel- en zabbelwerk in te slaan. Het verhaal gaat dat toen Piet en Koos hun appartement, dat ze deelden met Jos, betraden de laatste zijn “ waren” had uitgestald over vier bedden, de tafel, een kast en de vloer. Koos en Piet meenden dat er openbare uitverkoop gaande was. Piet schijnt dit incident zeer tactisch, en zonder veel verbaal geweld te hebben opgelost. Diegene die het ware verhaal willen horen, kunnen hun oor te luisteren leggen bij Jos, die een hele week nederig in de keuken heeft geslapen tussen zijn eigen bagage en de (af)was van Piet en Koos. Dat er veel gelachen en sjoeën gestraeveldj is, is in elk geval zeker waar.

Bij de kennismaking met onze 75-jarige overbuurman, die nog een eigen timmerwerkplaatsje had, gaf die ons drie houten, zelf gemaakte puzzelspellen, die menigeen die week de nodige hoofdbrekens heeft gekost. Om klokslag zeven uur in de avond diende Gerard het diner op. Hij er zijn hobby van had gemaakt het kookwerk voor zijn rekening te nemen, echtgenote Kim verzorgde alleen de toetjes. Wat wij voorgeschoteld, kregen was in een woord geweldig. Kok Gerard heeft ons daarna dagelijks versteld doen staan van zijn kookkunst. Het prima eten was een goede bodem om, onder het genot van een natje en knabbeltje, nog gezellig na te kletsen. Moe, maar tevreden, ging iedereen op tijd het nest (of in het geval van Jos de keuken in) in om ‘s morgens fris te zijn voor de eerste tocht.

 

Zondag 1 juni eerste etappe over 102 kilometer.

Vanaf ons verblijf ging het richting Thonon, en via een extra klimmetje, vanwege wegwerkzaamheden, werd begonnen aan de klim van de Col de Corbier. Daar sloeg het noodlot voor Frans al snel toe. Bij aanvang van de klim trapte hij door zijn derailleur doordat het padje aan het frame afbrak. Na telefonisch overleg met Gerard, kwam deze hem ophalen en konden de zeven anderen hun tocht voortzetten. De klim naar de Corbier (1237 m) was  zeven kilometer met stijgingen tussen de drie en de acht procent. Kortom: een ideale binnenkomer. Vanaf de top konden we vooral afdalen richting  Thonon bij het meer van Genève. Daar hielden we pauze. Na de pauze ging het terug naar de Col de Feu (1117 m) die zes kilometer klimwerk bevatte met stijging van gemiddeld acht procent. Via Vernaz, en het extra klimmetje van de omleiding, werd teruggefietst naar het verblijf. Toen we terug waren, vertelde Frans dat hij gebeld had voor nieuwe onderdelen. Helaas waren die op korte termijn niet te krijgen. Gelukkig heeft hij in Morzine een fiets kunnen huren waarop hij de rest van de week kon meetoeren. Jammer dat Frans deze eerste mooie tocht om er weer lekker in te komen, maar een heel klein stukje heeft kunnen meefietsen.

 

Maandag 2 juni tweede etappe over 68 kilometer

Vanaf het thuishonk konden we direct beginnen aan de klim naar de Col de Joux Verte/ Avoriaz (1829 m) Een mooie klim van veertien kilometer met stijgingen tot negen procent door een mooi bosgebied met hier en daar de nodige sneeuwresten als herinnering aan het skiseizoen. Boven werd het laatste laatste stuk naar het skioord Avoriaz ook nog meegepikt, maar het oponthoud was er door de koude wind op de bezwete lichamen niet aangenaam. Via de andere zijde daalden we af naar Morzine en Montriond. Voorbij Montriond werd de klim naar de Cote d’ Arbroz genomen, die ging weer over in de klim naar de top van de Col de l’ Ecrenaz (1432 m). Deze col was ongeveer tien kilometer met stijgingen van vier tot elf procent. De pas aangebrachte splitlaag maakte het klimwerk er niet makkelijker op. In de afdaling van deze col werd besloten de Col de Ramaz niet meer te nemen, omdat het begon te regenen en de vooruitzichten (het heeft verder de hele dag geregend) zeer slecht waren. Op de terugweg werd in Morzine een pitstop (regenstop) gemaakt met een Crêpe de Jambon, die nog lang zwaar op de Neerse magen heeft gelegen.

 

Dinsdag 3 juni derde etappe over 107 km

Vanaf Montrion naar Morzine en via eerst wat vals plat naar een snelle afdaling (met overstekend wegwerkerswild) naar Tanninges en Mieus. Doordat de afslag naar Col de Ramaz niet was aangegeven werd de klim bij een volgende afslag ingezet en via een van de beruchte, maar mooie, C-weggetjes kwamen we toch op de eigenlijke klim uit. Na tien kilometer zwaar op de pedalen te hebben gestaan werden we verrast door een totale wegafsluiting afgezet met hekwerk. Dankzij een bereidwillige wegwerker, die net kwam aangereden, werden we doorgelaten, maar dat was slechts voor even. Er kwam namelijk een collega van hem zwaaiend en schreeuwend aangelopen met een angstaanjagend – we kunnen normaal wat hebben - verhaal over explosies en dynamiet. Het bleek dat men bezig was een tunnel door de berg te maken door middel van dynamietontploffingen, dus was er maar een weg….. de terugweg. Na een korte drinkstop werd de afdaling maar ingezet en terug gefietst naar Tanninges en verder naar Samoëns om vanaf daar de Col de Joux Plane (1712 m) te beklimmen. De klim van elf kilometer met continu stijgingen van acht, negen en tien procent is best zwaar te noemen, maar werd door iedereen op zijn eigen tempo bedwongen. Op de top van de Morzine konden Nico, Piet – de koplopers – en John en Sjaen zien dat Jos in de sprint geklopt werd door Pier in de strijd om de vijfde en zesde plaats. Ik, nestor Koos, had me opgeofferd om als laatste naar boven te fietsen om eventuele achterblijvers op te pikken (geloof het of niet). Na een korte stop werd afgedaald naar Morzine om in het kroegje van gisteren een welverdiende, en ditmaal droge, pitstop te maken, waarna het thuishonk weer werd opgezocht.

 

Woensdag 4 juni vierde etappe 69 km

Vanaf Montriond richting Thonon en via het extra klimmetje werd naar de afslag La Forclaz gefietst en de Col du Grand Taillet (1035 m) beklommen. De Col de Forclaz en de Grand Taillet lopen in elkaar over en zijn in totaal ongeveer elf kilometer lang met stijgingen tussen de vier en de elf procent, met hier en daar stukjes afdaling. Vanaf Grand Taillet werd weer afgedaald naar Bonnevaux waarna de klim naar de Col de Corbier (1235 m) werd genomen, van de andere zijde als op dag één. Bij de afdaling van de Corbier begon het te regenen en aangezien de vooruitzichten van de dag al slecht waren, werd besloten de terugweg naar de appartementen te nemen. Dat besluit heeft ons die dag veel nattigheid bespaard. Omdat Jos een spaak stuk had, en dus een flinke slag in het achterwiel, werd na een verfrissende douche een fietsenmaker in Thonon bezocht, die het euvel gelukkig kon oplossen. Tijdens het, wederom uitstekende, avondeten bood Gerard zich aan om donderdag mee te fietsen en dat werd volmondig aangenomen door de compenie. Zoals altijd werd er nog geruime tijd nagebabbeld alvorens iedereen weer naar zijn luxueuze nest – en Jos weer naar zijn provisorisch bedje in de keuken ging - om te rusten voor de laatste etappe van morgen.

 

Donderdag 5juni vijfde etappe 60 /90 km

Zoals afgesproken stond onze gastheer klaar om vandaag met ons (ofwel wij met hem) mee te fietsen. Toen we hem in wielertenue (en dus zonder koksschort) zagen, hadden we al een bang vermoeden over zijn klimcapaciteit. Dat maakte hij in de loop van dag dan ook helemaal waar. Vanaf ons verblijf fietsten we naar Morzine om daar via de noordzijde de Col de Joux Plane te beklimmen. Vanaf deze zijde was hij iets beter verteerbaar als de zuidzijde (die we dinsdag hadden gefietst). Maar met ruim tien kilometer klimmen met stijgingspercentage van meer dan tien procent, was het toch pezen geblazen. Toen we boven waren, hoorden we dat Niek als laatste had moeten afhaken bij onze gastheer. Daarna werd afgedaald naar Sammoëns en verder naar Tanninges waar het weer omhoog liep tot Gets. Daarna ging het bergaf tot Morzine. Niek, Jos, Piet, Sjaen en John  deden toen nog de klim naar de Col de Joux Verte en Avoriaz (vanaf de andere zijde als de tweede dag). Frans, Pier en ikzelf hadden ons kruit verschoten en vonden het verstandiger om terug te gaan naar Le Lavanchy. Na een lekkere douche gingen de benen gestrekt. Toen de groep weer compleet was, werd er nog lang nagekletst over de ervaringen van deze, en andere, dagen. Piet en Jos konden het er ook op de laatste dag niet over eens worden, wie van beiden deze vakantie het prettigste slaapvertrek en de meeste bagageruimte had gehad.

Op vrijdag werd er om zeven uur ontbeten. Om klokslag acht uur stonden we klaar voor vertrek naar Neer. Alleen op Piet moest even worden gewacht, maar dat viel hem niet kwalijk te nemen, want die moest immers de grootste kast uitruimen. Rond 6 uur arriveerden we na een voorspoedige reis in ons dorp. In de achtertuin bij Jos en Gerlie op de Acacialaan konden we proosten op een geslaagde week. Want ondanks de regelmatig slechte weersvoorspellingen kunnen we achteraf toch tevreden zijn. We hebben iedere dag kunnen fietsen en weer de nodige kuitenbijters op onze erelijst kunnen bijschrijven. Wat betreft ons gastgezin kunnen we alleen maar lovende woorden gebruiken, want het was in een woord: af. Het verblijf was knus, met goede bedden en het eten was GEWELDIG en overtrof onze verwachting. En ten slotte alle gekheid op een stokje: tussen Piet en Jos botert het nog best.

Koos Verheijden

Vorige pagina

Onze sponsoren

Het weer vandaag

Leden Login

Agenda

Dames za, Heren za Openingstocht 30 mrt 14:15 uur
Dames zo Maaseik 31 mrt 09:00 uur
Heren zo Roermond-K'kirchen-Venlo 31 mrt 09:00 uur
Dames di, Heren di Dubbroek (VEWW) 2 apr 18:30 uur
Dames di, Heren di Dubbroek 2 apr 18:30 uur
Dames wo Heytserhei 3 apr 18:30 uur
Heren wo Grathem 3 apr 18:30 uur
Heren do Grathem 4 apr 18:30 uur
MTB Heren za, MTB Dames za MTB-Marathon UITGESTELD naar 29 juni 6 apr 10:00 uur